çok küçükken benim için salıncaklar, parklar Disneyland gibiydi.
sallanırken ayağımı bana çok yakınmış gibi görünen ağacın yapraklarına değdirirdim.o duyguyu anlatamam.sanki o anlarda Wonderland benimdi, Alice halt yemişti.
belki üzerinden onbeş yıl geçti.şimdiki duygularımı da anlatamıyorum sizlere.aslında çok şey değişti.ama ben bu değişimin baş kahramanı değilim.bir çöp bile bırakmadığıma şükredeceksiniz belki zamanı gelince.Turgut'u haklı görüp Selim gibi ölmeyi dilemek, yirmiki sene var olup da bu dünyada bir şeyleri değiştirememek ne büyük acizlik bir bilseniz.öyle hayallerimiz, planlarımız var ki gelecek için..aklınız durabilirdi duyabilseydiniz.elbette bu hiçbir zaman olmayacak.siz beni duymayacaksınız.ben de size hep böyle anlatırmış gibi yapacağım.bu şekilde uzun yıllar geçinip gideceğiz.demek isterdim, fakat demeyeceğim.
bir süre bekleyin beni.acı ama sürpriz bir sonla döneceğim.
