En can alıcı olaylarıyla: 2011

Şu satırları kaleme alırken heyecanlıyım; ama kendimi asla yılın son gününe adım attığım için heyecanlı hissetmiyorum. Size bu yazıyı hazırladığım içindir tüm heyecanım. Açıkça söylemek gerekirse 2011 benim için berbat bir yıldı. Derhal gitsin ve görevini 2012'ye emanet etsin istiyorum. Yine de "Hadi seni boşverelim, hiç mi güzel bir şey olmadı ey Chihiro?" dersiniz diye bu upuzun 2011 yazısını hazırladım. Öncelikle beklentileri karşılayabilmek adına bu yazı için çok uğraştığımı ve sizi hayal kırıklığına uğratmayacağımı belirtmek isterim (güzel motive edilmiş okuyucu) :P

Kategorilere karar verirken de şunlara dikkat ettim. Hem drama olsun istedim hem de Kpop'tan nasibimizi alalım. Drama dünyası da kendi başına bir evren olduğu için o kelimeyi biraz transforme ederek "dizi" kelimesini kullanmaya karar verdim. Böylece "en iyi dram draması" gibi abuk subuk kategorilere yol açmamış olacaktım :D Bu arada ödül verdiğim her yapım & sanatçı hakkında kendi yorumlarımı ve ilgili materyalleri eklemeyi de ihmal etmedim. Kısacası yazarken çok eğlendim. Anılarım tazelendi, gözlerim şenlendi. Ama arasıra yüreğim sıkışmadı değil. O yüzden yaşadığım bu duygu sapıtmasını siz de bir an önce yaşayın istiyorum. Öyleyse yılın son değerlendirmesine başlıyorum :)

Yılın En İyi Komedisi: "Protect The Boss"

Dramalar malum, sadece ağlatmazlar. İstisnaları var elbette. Ama genellikle bu insancıklar kendilerini size öyle bir sunarlar ki en ağlak sahneden saniyeler sonra bile gülebilirsiniz. Her drama aynı zamanda komedi barındırır diye bir tez varsa (!) kesinlikle doğru bir tezdir. Protect The Boss, benim elde olmayan nedenlerden dolayı yılın son günlerinde keşfettiğim bir şaheser. Er ya da geç her bünyenin en az bir doz alması gereken dizi. Bizi yeniden hayata bağladı. Sıcak yaz günlerinde içimizi serinletti. Klişe chaebol dizilerinden sıyrıldı. Jisung gibi bir adamı geç de olsa hayatımıza dahil etti. Kim Joo Won'un kısa bir süre önce bıraktığı boş koltuğa oturarak kalplerimize işledi. İstisnasız her bölüm bizi gülmekten yerlere yatıran bu adamı daha önce kazayla izlemiş olanlar eminim onu bundan sonra yalnızca "Cha Ji Heon" olarak hatırlayacaklar.

Hakkında yaptığım kısa araştırma, yaşını gördükten sonra yaşadığıım hayal kırıklığı, mimiklerinde bulduğum türlü türlü manalar anlatmakla bitmez. No Eun Seul faktörünü elbette es geçmeyeceğim. Bu yetenekli ablamız ile Jisung ahjussimiz mükemmel bir çift oldular bence. Jaejoong dizinin yüreğimizi titreten başlıca unsuruydu. Wang Ji Hye daha önce izlediğim rollerinde beni pek mutlu etmese de bu dizide canlandırdığı karakter ile adeta beni kendisine tapacak kıvama getirdi. Bilgilerimin çok taze olması beni gevezeliğe sevk etti, özür diliyorum. Zira izleyeli bir aydan kısa bir süre olacak. Ama bu dizi yılın en ferahlatıcı olayı oldu benim için. Bu yüzden derhal yorumlarımı pekiştirecek bir video ile size bunu kanıtlamak istiyorum :)

Yılın En İyi Dramı: "49 Days"

"Aman efendim hoşgeldiniz, dram mı istemiştiniz?" Ben artık Güney Kore'deki senaristlerin az önceki cümlenin benzerini sarf eden kebap salonu garsonlarından farkının kalmadığını düşünüyorum. Arkadaş dramsa biz kralını yaparız fikriyle bizi iki kase dolusu kimchi yemiş acı sevmeyen Koreli durumuna düşürmekten pek zevk alıyorlar. Bu antipatik girişle ödülü verdiğime pişman olmuş izlenimini oluşacaktır eminim. Ama öyle değil, 49 Days benim senaristlerine duyduğum saygıyı bu şekilde ifade etmeme neden olan dizi. Kurgusu, konusu her şeyiyle beni bu denli etkileyen çok az dizi olmuştur.

Aslında izlediğim her dramadan sonra "yok ya bu Koreliler'in kafası çok başka çalışıyor" cümlesini beni tanıyanlar defalarca duymuştur. Sadece Secret Garden başta olmak üzere birkaçını bu cümlenin dışında tutarak özel bir ilgiyle şımartmayı seviyorum. İşte 49 Days onlardan üçüncüsü oldu efendim. Ağlamak isteyenlerin hayranlıkla takip ettiği, Secret Garden etkisi adlı hastalıktan henüz kurtulamamış bünyelerin çaresizce vazgeçemediği bu dizi, tarafımca yılın en iyi dramı oldu. Ruh bekçisi gibi özünde sempatik görünüşte acımasız, Minoz Family'nin kayın biraderi sevgili Jung Il Woo, bu diziyi izleme nedenlerimden biri. Seçmekte zorlandığım sahnelerden acizane en güzel olanını sizlerle paylaşmaktan şeref duyarım elbette.

Yılın Albümü: Bigbang - Special Edition

Bilenler bilir değerli okur, bilinçli bir Kpop dinleyicisi olduğum günden beri sıkı bir Bigbang takipçisiyim. Arada flört ettiğim başka gruplar oldu ama Kore yarımadasına mensup hiçbir grup / şarkıcı beni Bigbang kadar etkileyemedi ve bundan sonra da etkileyeceğini düşünmüyorum. Bu dahi çocuklar yılın ilk diliminde neredeyse gün aşırı bizi heyecanlandıran teaserlar yayınladılar.

Verdikleri uzun ara ölüm gibi gelse de biz boş durmadık diye bas bas bağırdıkları güzel işleri birer birer piyasaya sürdüler. Hala hız kesmediler. Şimdi VIP kesimi Mart ayını bekliyor. İçim en rahat verdiğim ödül bu oldu sanırım. Sizleri Special Edition yayınlanmadan önce ortalığı kasıp kavuran Tonight ile başbaşa bırakıyorum :)

Yılın En Acı Tecrübesi: "Daesung'un Kazası"

Bu kategoriye dahil edilecek birden fazla olay olduğu için içlerinden beni en derinden sarsmış olanını seçmek zorundaydım. Kader, kısmet işlerinin seni hangi sıra yakalayacağını kestiremiyorsun. Haberi ilk öğrendiğimde dersteydim. Telefonumdan yarım yamalak: "Daesung, accident ve died" kelimelerini aynı başlık içinde görünce ayaklarımın resmen çözüldüğünü hissetmiştim. Zihnimin bulanıklığını bir kenara bırakıp mantıklı kafayla beklediğimde olayın iç yüzünün en az ölüm kadar beter olduğunu öğrendim. Aldığım rahat nefes benden yaşça küçük, üstelik gülme işlemini bu kadar severek yapabilen bir insanı esir alan bu olayın perde arkasıyla uçup gidiverdi. O bile bunu atlatabilme yolunda hızla ilerlerken olayın ayrıntılarını tekrar anımsatarak hiçbirimize eziyet etmek istemiyorum.

Ayrıca bu sadece bir kategori olarak kalmalıydı. Başlık ödülü değil, talihsiz bir olayı temsil ediyor. Geçenlerde Allkpop'ın bu olayı benzer bir şekilde lanse etmesine kızmışken kendimle çelişmek hiç olmazdı. Ama öyle ya da böyle bu yazı "enler" için hazırlanmışsa beni en çok üzeni de atlamak istemedim. Öyleyse son olarak VIP'lerin hazırladığı Dae'ye moral videosunu izleyerek kendimizden geçelim. Bu başlık da mazimizin tozlu sayfalarında kaybolup gitsin :)

Yılın En Müzikli Dramı: "Heartstrings: You've Fallen For Me"

Müzikal deyince çok sevdiğim Glee'den ötesi aklıma gelmezdi. Şimdi kesin birkaç kişi "hooop Heartstrings'e gelmeden Dream High'ı ne çabuk unuttun" diyecektir, eminim. Ama en iyiyi seçmem gerektiği için tercihimi bu yönde kullandım. Hem Dream High başlı başına bir müzikaldi. Heartstrings ise benim için bu yılın en güzel sürprizi oldu. Yeni yeni sevmeye başladığım CN Blue üyelerini tüm yetenekleriyle görebildiğim bir yapım arıyordum. Çok süre geçmeden bu diziyi bulmuş oldum.


You're Beautiful ile Jang Geun Suk kişisine hay bin kunduz dememe sebep olan Yonghwa, bu dizide başrolü alarak bu yakınmalarını bitiriverdi. Sizden ricam dizi boyunca içinizi kıyan Park Shin Hye faktörünü görmezden gelerek bir şeyler yapmak adına bir araya gelmiş ve son derece Glee'ye benzettiğim bu nadide oyuncu kadrosunu umursamanız. Mutlaka önyargınız vardır diye okkalı iki video hazırladım. Şimdi onları oyuna sokarak maçı almaya çalışacağım. Bakalım haksız mıyım? :)




Yılın En İyi Şarkısı: "2NE1 - I am the Best"


Bu kategori beni hiç zorlamadı desem yalan söylemiş olurum. Ama 2NE1'a verdiğim ödüller için Bigbang bana küsmeyecektir eminim. Ne olursa olsun hak ettikleri bir ödül. Bütün yaz naega jeil jal nagaaaa diyerek dans ettik. 2012'de de böyle bir şarkı patlatın kızlar ve biz yine her "watsaaaap tuenivaaan" deyişinizde mest olup kalalım :)

Yılın En Eğlenceli Olayı: "Donghae feat. Eunhyuk - Oppa, Oppa"


Böyle bir proje kimin nasıl aklına geldi bilmiyorum, henüz kapsamlı araştırmamı da yapadım fakat her izlediğimde yerimde duramıyorum. Yüzümdeki aptal gülümsemeyi de sayarsak bu proje ile verilmek istenen subliminal mesaj (terimsel konuşup kafa karıştırmak) kesinlikle amacına ulaşmıştır diye düşünüyorum. Yılın sonuna yetişerek onlardan bir şekilde bahsetme fırsatı buldum. Her performansta daha da zıbıtıyorlar ya işte bu düşünceyi gitgide daha çok sevmeye başladım. EunHae rocks! diyerek şu videoyu paylaşıyorum efendim :)

Yılın En Azimli Twitter Kullanıcısı: "@AsiaPrince_JKS"


Başlığı yazarken bile kahkahalarla güldüğümü söylemeliyim. Twitter'a adım attığı günden "artık yetti biraz da Youtube'a dadanayım" dediği güne kadar bizi dumurlardan dumurlara sürükleyen GeunSuk'tan bahsediyorum elbette. Aslında bu kategori son ana kadar belli değildi. Diğer adayımız @siwon407 son günlerde atağa geçince geçmişi biraz daha inceleyip öyle karar vereyim dedim. JGS'un sadece iki ay gibi kısa bir sürede paylaştığı fotoğraflara bakmak yetti de arttı bile. Buradan ona bir çift lafımız var. Kendisine layık gördüğü her sıfatı biz katlayarak ona geri gönderiyoruz. Ayrıca doğallığından bir şey kaybetmemesini diliyoruz. Seviyoruz seni JGS! :)


Yılın En Gurur Verici Olayı: "Bigbang Mtv EMA Worldwide Act Ödülü"


İşte bu kategori tüm VIP'lere armağan olsun. Twitter belki de en heyecanlı akşamını günlerden o gün yaşamıştı. Çok sevinçliydik o gece. Unutulmaz bir tecrübe yaşattılar hepimize. Bu gurur sadece 2011'de değil uzun yıllar boyunca en önemli müzik olayı olarak hafızalara kazınacak.

Yılın En 'Canlı' Müzik Grubu: "CNBlue"


Kod adı en sevdiğim renklerden biri olan bu dört yakışıklı, ne kadar kaliteli olduklarını 2011 yılında da ispatlamaya devam ediyor. Mart ayında çıkardıkları First Step albümü ile artık Rookie kategorisine dahil olmadıklarının sinyalini vermiş oldular. Canlı performanslar konusunda ellerine su dökecek pek isim gelmiyor aklıma. Hatta canlı performans konusunda albüm kaydından daha başarılı oldukları söyleniyor. İşte o performanslar bu sene her zamankinden daha güzeldi. O nedenle MAMA'da perçinledikleri bu ödülü ben kendilerine bir kez daha vermek istiyorum. Ayrıca Nisan ayının ilk gününde şaka gibi girdikleri hayatımda daha da çok yer edinmeye başladılarını belirtmek istiyorum. Hem de en sevdiğim şarkının canlı performansıyla beraber :)

Yılın En Büyük Hayal Kırıklığı: "Lee MinHo ve Park MinYoung Beraberliği"


Derin bir of çekerek karşıdaki dağları yıkmak istiyorum. Sonra sevgilisinin ismini her duyuşunda yüzünde güller açan MinHo aklıma geliyor ve vazgeçiyorum :) Evet aslında başlığa yılın şok edici olayı da diyebiliriz. Daha önce I Am Sam adlı yapımda bir araya gelen bu iki üstün ırk yıllar sonra kaderlerini belirleyecekleri City Hunter ile sahalara dönüş yaptı. Ben bu dönüşün sadece iş ortamında olmasını dilerdim. Lakin öyle olmadı. Kara haber çok tez duyuldu. Beklenen ve istenmeyen bir şeydi. Olan oldu deyip bu konuyu kapatalım :P


Yılın En Hayırlı Olayı: "Hyun Bin ve Song Hye Kyo Ayrılığı"

(yaaaayyy pandaa:) En önemli olayların finalini kendi açımdan 'vaka-i hayriyye' olarak nitelendirilebilecek bu güzel olayla kapatmak istiyorum. Aslında Binnie'nin askerliğini en mantıksız olay olarak vermeyi düşünmüştüm. Sonra üstünden uzun zaman geçmesine rağmen her duyduğumda gülümsememe engel olamadığım bu olay adeta bir ampül gibi çakıverdi zihnimde.


Yıllar yılı kendisiyle anılmadık oyuncu bırakmayan bu zilli yaklaşık 3 yıl önce hayatıma bir kabus gibi çöküvermişti. Yolda görsem öldüreceklerim listesinde 2.sırayı kimseye kaptırmayan bu bebek yüzlü şeytan (ilk sırada kim var merak edin diye dedim) sonunda verebileceği en doğru kararı verdi ve Binnie'yi rahat bıraktı. Askere giderken döktüğü o boncuk boncuk gözyaşları bu şıllık (affedersiniz gerçekten) yüzünden miydi bilmiyorum; ama verilebilecek en mantıklı kararı verdiği için Binnie'mi bir kez daha alnından öpüyorum. Güzel günler görmemize daha 340 gün var. Ama böyle güzel haberler aldıkça hiç gitmemişsin gibi geliyor.




Nihayet 2011'in acı-tatlı o büyülü mekanından; yani Kore cephesinden aktarabileceklerim bu kadar. Yazımı sonlandırmadan önce, seçimlerin tamamen kişisel olup kimseye mal edilmediğini belirtmek istiyorum. Umarım kendi zevk ve hayranlık eşiğime göre düzenlediğim bu yazıyı beğenmişsinizdir. Bir sonraki yazım da muhtemelen 2011 SBS Drama Ödülleri hakkında olacak. O zamana kadar sevgiyle kalın, esen kalın.


Bu yıl bir öncekinin olumsuzluklarını unutacağımız mükemmel bir yıl olsun.



Mutlu Yıllar!

Cennet kadar hafifletici bir film: "Paradise Kiss"

Sizi bilmem ama benim Japonya deyince aklıma birkaç şey gelir. Birincisi çocukken bir türlü söylemeyi beceremediğim otomobil firması Mişumişi (Mitsubishi:), ikincisi Terry'den yediği kazıklarla uslanmayan Candy, bir diğeri çorabından kalemine her şeyiyle beni esir alan Hello Kitty, diğeri ise Studio Ghibli adındaki oluşumla gençliğimin mimarı üstad Hayao Miyazaki. Uzun süredir uzak kalmayı başardığım bu badem gözlü - masum yüzlü ırk, geçenlerde Minoz kızkardeşlerimden birinin tavsiye ettiği
bir film üzerine beni can evimden vurmayı başardı.

Yukira'yı canlandıran Keiko Kigatawa


Bilseniz animeleri izlemeyi, mangaları okumayı öyle çok istedim ki bir zamanlar. Ama Tutunamayanlar gibi bir kitabı bile ancak iki sene önce okumayı başarabilmiş bu bünye tüm bunlara kayıtsız kalmakta direnmese olmazdı. Neyse ki 2011 yapımı Paradise Kiss'e bu kadar gecikmediğim için çok sevinçliyim. Öyleyse lafı daha fazla uzatmadan size filmden izlenimlerimi aktarmak istiyorum :)

Paradise Kiss anime




Hiç, bir şeyleri izledikten ya da okuduktan sonra hobi edinmeyi ya da bir kursa, bir uğraşa gönül vermeyi düşündünüz mü? Efendim mesela benim hiçbir özel yeteneğim yoktur; ama bu filmi izledikten sonra bir şeyler yaratmayı istedim. Bir kıyafet, bir yorgan, bir yastık.. Aklınıza her ne gelirse. O özel insanlardan olmayı gerçekten çok istedim. Tabii tüm bunlar için ilham denen şeyin de olması gerek hepimizde. İlhamın filmdeki ismi "Yukari". Onu düşünerek harikalar yaratmayı başaran ise "George" adındaki gizemli bir beyefendi.

filmin duygu yüklü bir sahnesi

Öncelikle filmde yansıtılan atölye fikrine ve filmin başında Yukari'nin atölyeyi tarifine bayıldım! Bu Japonlar kesinlikle modayı çok farklı bir şekilde algılıyorlar; o görüntü de beni cezbetti. Öyle ya filmin büyük bir kısmında uçuk kaçık renkte kumaşlar, gösterişli elbiseler, göz alıcı aksesuarlar göreceksiniz uyarayım. Özellikle Yaza Lisesi nasıl bir okuldur öyle!? Gerçekten farklı bir kafa gerekiyor güzel sanatların mimarı olabilmek için.

işte o "atölye"!

"Şimdi asıl konuya gel kim bu George ve Yukari" derseniz; kanımca ikisi de ırkının nadide bir örneği. Özellikle George'u canlandıran Osamu Mukai, animeden fırlamış gibi. Uzun boyu, bebeksi yüzü ve o harika kıyafetleriyle beni benden aldı. Yukari'miz Keiko Kitagawa ise sanırım gerçek hayatta da bir model. Şahsen ben de yolda görsem "işte bu benim" ilham kaynağım derdim rahatlıkla.

Nırınırııım! Karşınızda benim ilham kaynağım olmaya aday: Osamu!

Çok farklı bir güzellikleri var bu ikilinin, öyle böyle değil. Sonra filmde ufak ufak diğer karakterlere de değiniyor yönetmen. Ben Isabella'nın hikayesinden çok etkilendim. Beni annesiyle iletişimi kopma noktasına gelen Yukari'dense küçücükken giydiği o elbiseyle hayatını değiştiren Isabella daha çok etkiledi. Sonra hayatları yine Yukari sayesinde kesişen üç samimi arkadaşın enteresan bir olay örgüsü de var. Aaaa onu da filmde görün artık bahsetmeyeceğim :)

Isabella ve diğerleri George'un ilhamını incelerken :)


Film izlettiriyor. Hikayesi çok klişe olmasına rağmen ve nasıl biteceğine daha başından eminken izliyorsunuz sonuna kadar. Ama itiraf ediyorum son konusunda kısa bir süre de olsa bayağı umutsuzluğa kapıldım :P Filmin bir de müzikleri var ki, asla onlara değinmeden olmaz. Yui'yi bu filmle keşfettim ve bırakmayı düşünmüyorum. Aşağıdaki trailerımsı videoda duyacağınız "Hello" isimli parça gerçekten hoş. Sonra finalde de bir parçası var "You" isminde. İşte tüm bunlar bir araya gelince size cennetin kapılarını açılmıyor elbette ama birkaç ayrıntıyla adeta oradaymışsınız gibi hissediyorsunuz. Ben Paradise Kiss'i izleyen şanslı kitleden görüyorum kendimi. Umarım siz de izler ve izlettirirsiniz.

Bir sonraki yazıda görüşmek dileğiyle :)

Bir geri dönüş yazısı: Goosebumps!

Evet artık burası benim Kore uğruna feda edeceğim yeni blogum! O kadar çok blogum var ki anlatsam inanmazdınız. Yine de anlatayım şu an hali hazırda iki blogspot, bir blogdrive ve bir de tumblr hesabına sahibim. Evlerden uzak dursun ama maalesef ben bu konuda çok arsızım :) Burası benim dershane zamanı aforizmalarını kustuğum ufacık bir dünyaydı. Yine de bana en samimi gelen burası olmuştur. Öyleyse Kore için daha güzel bir mekan olamazdı. Bakın yepyeni bir arayüz yükledim, birkaç oynama bile yaptım. Çok geleneksel bir hava yarattım ve ilk yazıma da hazır ve nazırım efendim!! :)

Aman peki nedir bu "goosebumps" ? Şahsen ben bu yaz Amerikan argosu hakkında tecrübe kazandığımı düşünmüştüm. Ohoo daha kırk fırın ekmek yemem gerekmiş. Öyle ya Youtube'ta arz-ı endam ederken hep bu yoruma rastlıyordum. Hep de sevdiğim grupların videolarının altında "omg goosebumps!", "oh shit goosebumps again" benzeri yorumlar görüyordum. Dedim bakayım neymiş anlamı: Tüylerin ürpermesi, tüylerin diken diken olması. Tam karşılığının bu olduğunu gördüm. Çok güzel bir şey gerçekten. Benim sürekli olur bu bir şeyler izlerken. Gözlerimde de biraz yaş birikir sevinçle karışık heyecanlanırım :) O yüzden ilk yazımda bana "goosebumps" yaşatan videoları derlemek istedim. Ufacık da bilgiler verdim video aralarında. Şimdi kendinizi onların büyülü dünyasına bırakın. Eh tabii biraz da bilgisayarın sesini yükseltmek harika olurdu :P


1) BIGBANG - HANDS UP

İlk videomuz tabii ki Bigbang'ten geliyor :) Benim live performance havasına en yakıştırdığım birkaç şarkılarından biri Hands Up. Gerçekten en çok goosebumps'ı bana yaşatan bu grubu ne kadar sevsem az gelir. Bu performans Seoul Tokyo Music Festival'in kapanış kısmından. Özellikle 3:12 'deki o şahane hareketinden dolayı Seungri'yi tebrik ediyorum :)






2) 2NE1 - I AM THE BEST

Sıradaki tüyler ürpertici performans yine YG Family bünyesinden bir grup 2NE1'dan geliyor. Bu sene Mnet Asia Music Awards tamamen onlara aitti bence. Gerek CL ft. Will.i.am hadisesi gerekse yılın kaydı ödülünü almaları biz hayranları sevinçle gurur arası duygular karmaşasına sürükledi :) İşte bu performans Bigbang'in o meşhur coverından sonra en iyisi ve goosebumps seçilmeye layık olanı bence! :)






3) BIGBANG - HARU HARU (orchestra vers.)

Yani nasıl desem Haru Haru öyle bir şarkı ki; orkestra, Japonca, gerekirse davul ve zurna (tamam biraz abarttım:) hangi versiyonu olursa olsun yakışıyor. Şu performans için daha fazla bir şey söylemek istemiyorum. Sadece ölmeden önce bir benzerine tanık olmak isterdim. Tek söyleyebileceğim bu :)






4) SUPER JUNIOR feat. (E.L.F) - MARRY YOU

İşte benim Super Junior'ı en net görebildiğim video bu olmuştu. Yahu ne çoklar, nasıl seçerim, nasıl tanırım ben bu çocukları diyordum. Bu performans her anlamda beni onlarla tanıştırdı. Adamların yüreğine kadar gördüm bu videoda. Duygu seline sebep veren E.L.F'leri ayrıca tebrik ediyorum. Ama tüm bunlar karşısında hüngür hüngür ağlayan üyeler sayesinde bizim tüylerimiz diken diken oldu. Kesinlikle goosebumps olayının kralıydı SuJu. Hak ettiniz sonuna kadar :)






5) SHINee - LUCIFER

Öncelikle bu videoyu keşfetmemi sağlayan sevgili Kimbapsushi 'ye teşekkürlerimi sunmak isterim. SHINee öyle çok deli gibi takip ettiğim bir grup olmadı. Neden çünkü bu konuda kendime pek güvenmiyorum. Zira bu şirinlikle onlara daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum :) Kimbap'ın dediğine göre bu performans Japonya konserlerinden. Bu sahnede asılı gezme işini Güney Kore'de birçok grup yapıyor. Özellikle SM bünyesindekiler pek seviyor. İlk 5'e iki videoyla girmeyi zorlayan Super Junior'ın da benzer olayları vardır hepimizin bildiği gibi. Adeta bir Tanrı gibi sahneye inen Donghae ile başlamış o meşhur Sorry Sorry performanslarını elbette unutmayacağız :P





Bu arada listeye girememesine inanamadığınız birkaç grup elbet olacaktır. Bunların en başında gelen DBSK'ye saygım sonsuz hatta yazının başlık resmini özellikle Cassiler'den seçtim. Ama bu goosebumps öyle bir şey ki herkeste aynı etkiyi yaratmıyor. Eminim mükemmel bir sahneleri var. Lakin özür dileyerek yer veremediğimi yinelemek istiyorum. Beni tanıyanların listeye girememesi karşısında şoka girdiği bir diğer isim de elbet CNBlue olacaktır. Bu konuda da elimden gelen bir şey olmadı. Çünkü fancam dışında henüz Youtube'a düşmüş bir konser kayıtları yok. Sahne performanslarına bayıldığım halde comeback, goodbye stagelere katlanmak zorunda bırakılıyorum. Onlara da rastlayınca goosebumps - 2 başlıklı şahane bir yazı yazılabilir. O yüzden şimdilik bu kadarla kalıyorum.

Hoşçakalın! :)